‘Zo’n initiatief in eigen dorp, mooier kan niet’

Met een beetje geluk is Volendam volgend jaar tijdens de Olympische Zomerspelen van Parijs vertegenwoordigd door drie sporters van eigen bodem. Turnster Sanna Veerman, kogelstootster Jessica Schilder en zwemmer Luc Kroon moeten dat zelf afdwingen, maar worden op de weg er naar toe al jaren gesteund door de stichting Ringen om Volendam. Het bestuur van die stichting weet zich sinds kort versterkt door een coryfee die de Spelen van Tokio nog meemaakte en dit jaar afzwaaide als international: handbalster Debbie Bont.

Iets minder dan vijftig jaar voor ‘Parijs2024’ werd de eerste Volendamse sporter uitgezonden naar de Spelen. Carla Braan mocht als turnster in 1976 naar het Canadese Montreal. Daarna kwam er heel lang niks. ,,Terwijl we altijd zoveel talent hebben”, zegt Dirk Tuip, de man die de aanzet nam tot het oprichten van ‘de Ringen’ en een hoop sportknowhow om zich heen verzamelde. Met voetbaljournalist Jaap de Groot, de coaches Johan de Wit (schaatsen) en Eddy Bank (tennis), aangevuld met Tom Koning, begenadigd voetballer en cijfermatig onderlegd. 

,,We begonnen met Luc, Jessica en Sanna en hebben destijds ook contact gehad met Debbie. Het mooie was dat zij destijds zei ‘ik heb geen ondersteuning nodig’.” Op dat moment stond zij onder contract als prof bij een Deense handbalclub. ,,In het licht bezien van waar we nu staan als stichting is dat een interessante voor de toekomst. Want waar zit de balans tussen geven en nemen? Hoe blijven we stimuleren en zorgen we dat de sporter niet passief wordt.”

‘We hebben meer dan ooit talent dat bij de absolute top staat’

,,Ondanks al het talent was er zoals gezegd na 1976 nog niemand die de stap kon zetten naar de (sub)wereldtop. Als je dan de verhalen hoorde van Luc en Sanna, kon je daar uit opmaken dat de lokale spanning, de uitdagingen hier, de groepsdruk, toch altijd weer terugkomen. Daarbij de keuze en de offers die je maakt, de droom an sich uitspreken van ‘ik wil de beste worden’, wat betekent dat je vrienden minder ziet en wellicht kwijtraakt, sponsoren moet zoeken. Met het eerder genoemde drietal is sprake van een unieke generatie. Er zijn sporters afgevallen en aangesloten. Nu zijn het wereldtoppers, die drie, en Merel Conijn heeft zich daar als schaatsster bijgevoegd. Jill de Groot wil zich als beachvolleybalster het wereldtoneel halen en we gaan twee turners – Kyan Jacobs en Leon Atherthon – ondersteunen. We hebben meer dan ooit talent dat bij de absolute top staat.”

,,Het staat dus als een huis en wij als Ringen om Volendam zijn klaar voor de volgende fase. We willen de sporters meer verantwoordelijk maken voor updates op social media en het contact met de sponsoren. Als bestuur kunnen we door onze simpele doelstelling heel effectief zijn.” Eddy Bank: ,,Wij hebben maar één belang: het belang van de sporters. Waarbij we gebruik kunnen maken van elkaars netwerk en dat is groot. Als er een bepaalde discipline nodig is voor onze lokale sporters, kunnen we die inschakelen. Dat is goud waard, om maar in Olympische termen te blijven.”

Tuip: ,,We proberen het ondertussen toekomstbestendig te maken, waarbij het niet alleen van ons blijft afhangen. Hoe mooi is het dan als mensen die het zelf hebben ervaren, met de grote successen én onderweg de obstakels, dat die bij ons willen aansluiten. Zoals Debbie”, zegt Tuip over zijn dorpsgenote, die wereldkampioen werd in 2019 en vorig jaar nog halve finale Champions League speelde.

Jaap de Groot: ,,Eén van onze doelstellingen is sporters een duwtje in de rug geven richting de Olympische Spelen. In dat opzicht kan Debbie kan heel veel ervaring inbrengen.” 

,,Sommige sporters die we faciliteren, daarvan weten we dat het op de route is naar de Spelen van Los Angeles in 2028. Maar voor ‘Parijs2024’ zien we dat we onze Olympiërs – Sanna, Jessica en Luc – nog niet los kunnen laten, omdat de financiële situaties bij de nationale sportbonden onder druk staat. Door de sponsoren die we hebben en de mogelijke samenwerking met het Topsportgala kunnen we die zogenaamde tweede fase – het blijven faciliteren van die toppers – veilig stellen.”

‘Als sporter is het fijn om te weten dat er zoiets is, als je je droom wilt najagen’

,,Het zijn sporters met een achtergrond, een verhaal. We willen dat ze dat verhaal gaan vertellen, zodat ze de jeugd inspireren. Op scholen, wellicht door middel van een collegetour. Over het hoe praten we nog. Ook de ouders zouden met hun verhaal een rol kunnen spelen, vanuit hun gezichtsveld.”  

Debbie Bont luistert ondertussen aandachtig. In januari stopte zij als handbalinternational en in juni speelde zij haar laatste wedstrijd voor het Franse Metz, waarna zij met haar Duitse vriend in het Oostenrijkse Salzburg is neergestreken. ,,Daar ben ik begonnen met de HandbalTrainer4-opleiding. Een combinatie van online- en fysieke meetings. Daarbij geef ik training aan de Heren 1 van de plaatselijke club in Salzburg, uitkomend in de op één na hoogste Liga. Op die manier kan ik kijken of het vak van trainer/coach me ligt.”

,,Dat een vrouw een herenteam coacht, zie je niet vaak”, zegt ze met een glimlach. ,,Het is voor mezelf ook een uitdaging. De energie die er is, vind ik leuk, het is een hecht team en ze houden van aanpakken.” Om zich heen kijkend, ziet ze mannen met dezelfde instelling. ,,Hier zit een hoop expertise aan tafel. Ik vind het een eer dat ik ben gevraagd. Het is een geweldig initiatief. Als sporter is het fijn om te weten dat er zoiets is, als je je droom wilt najagen. Soms is het best lastig, als je iets wilt, maar er geen middelen zijn vanuit de bond. Als er dan zo’n initiatief ontstaat in je eigen dorp, de kennis, het netwerk, mooier kan eigenlijk niet. Ik hoop dat ik kan gaan bijdragen vanuit alles wat ik weet en het netwerk dat ik zelf heb.” 

Foto

Debbie Bont zet haar handtekening onder de samenwerkingsovereenkomst, geflankeerd door haar collega-bestuursleden van ‘de Ringen’: Eddy Bank, Tom Koning, Dirk Tuip en Jaap de Groot. Johan de Wit zit als coach in Japan.